به این طریق خدایـی؛ کسی کجا بکند            که مـا خـطا بـنـمـایـیـم او عـطا بکـند

نه بندگی نه رفاقت نه عـاشقی کردیم            برای کـار نکـرده چـه لطف ها بکـنـد

همیشه وعـدۀ او حق و وعـدۀ ما پوچ            کـه مـا جـفـا بـنـمـایـیـم او وفـا بـکـند

هـمـیـشه بر هـمـه باریده و ندیـدم من            برای رحمت خود خوب و بد سوا بکند

در انـتـظار گـدا نیست تا که در بزند            به هر کجا که گدا هست سفره وا بکند

برای آن که به معـراج بـنـده را ببرد            مـیـان کـربـبـلا عـرش را بـنـا بـکـند

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن            که قـبل بنـدگی ات او به تو عطا بکند

منی که عُرضۀ توبه ندیده ام در خویش            مـگـر خـدا ز گـنـاهان مرا جـدا بکند

مگر به حق عـلی و به حق آل عـلـی            به این امید نگـاهـی به سـوی ما بکند

چه فرق میکند آن کس که معرفت دارد            عـلـی عـلـی بـکـنـد یا خـدا خـدا بکند

چه می شود که بمیرم کنارشش گوشه            عجب خیال خوشی کرده ام خـدا بکند